وقتی که بچه بودم پرواز یک بادبادک می بردت از بام های سحر خیزی پلک تا نارنجزاران خورشید

وقتی که بچه بودم خوبی زن یود که بوی سیگار می داد و اشک های درشتش از پشت عینک با قرآن می آمیخت

آه آن روزهای رنگین ، آه آن روزهای کوتاه

وقتی که بچه بودم آب و زمین و هوا بیشتر بود و جیرجیرک شب ها در خاموشی ماه آواز می خواند

وقتی که بچه بودم در هر هزاران و یک شب یک قصه بس بود تا خواب و بیداری خوابناکت سرشار باشد

آه آن روزهای رنگین ، آه آن روزهای کوتاه

آه آن روزهای رنگین ، آه آن فاصله های کوتاه

آن روزها آدم بزرگ ها و زاغ های فراق این سان فراوان نبودند

وقتی که بچه بودم مردم نبودند

...آن روزها وقتی که من بچه بودم غم بود اما

کم بود

فرهاد